می گویم  برایت  یک غزل  جنس  ستاره

آری برای  چشمهای  مهربان  ماه پاره

می گویم آهسته آهسته ولی  پنهان  تو می فهمی  

می خواستم  نجوا  کنم  بی استعاره

ای  نازنین  تازه بهار  کوچک من

این  چشمهای  تو  پر است از  استحاله

موج  نگاه و حس آرامت  مرا  تا  بی نهایت  برد

ای آفتاب روشن  من ای  ترانه

 تا آخر دنیا  بگویی  با تو میمانم 

شیرین ترین  انگاره های  عاشقانه  

دلواپسی های   قشنگ  تو  مرا  برد

تا بی نهایت های  دریا  بی کرانه

مهتاب  من این  هاله  هایت را  نگیر از من

نافذ ترین خلوتگه   این  عارفانه